Matahari belum jengah.
Ibu masuk bilik sergah.
Dalam bilik air termenung atas jamban.
Konon tengah fikir masa depan.
Walhal sejuk baru celup tangan.
Kat dapur ibu dah macam sasau.
Mahu atau tidak, mandi kerbau.
Berat kaki nak sarung seluar biru.
Berat bontot nak duduk kerusi kayu.
Pagi yang layu.
Rindu.
Kerana rasa diri ini tak pernah cukup ilmu.
0 comments:
Post a Comment